Sinhala Walkatha Zone
Best Of Sinhala Walkatha Collection
Balahathkarakama | බලහත්කාරකම 03
රොෂාන් දිමුතුට ෆෝන් එකෙන් කතා කරලා සමාව ඉල්ලලා තියෙනවා. සමාව දුන්නට ගෑනි කියල තියෙනවා ආයිත් කතා කරන්න එපා කියලත්. ඒත් නැන්දම්ම ලඟපාත නැති වෙලාවට ගෑනි ෆෝන් එක කට කරන්නෙ නැතුව අහගෙන ඉන්නවා.
රොෂාන් දවසකට එක පාරක් වගේ සතියක් විතර මෙහෙම කතා කරලා තියෙනවා. එක දවසක් උදේ රොෂාන් කතා කළහම නැන්දම්ම ආයිත් එදා වගේ නෑනලාගෙ ගෙදර ගිය බව ගෑනිගෙ කටින්ම එළියට ඇවිත්. දිමුතු ළමයව මොන්ටිසෝරියට ඇරලවල ගෙදර ගිහින්. ආයිත් 11.30ට ඇවිත් එක්කගෙන යන්න ඕනෙ. රොෂාන් එදා උදේ 9.30ට විතර මගේ කඩේට ඇවිත් හදිස්සියෙන් වගේ
“වැඩකුත් දාලා ආවෙ බං. උඹලට සාක්ෂි ඕනෙ කිව්ව නේද? අද දෙන්නම් සාක්ෂි” කියා ඇසකුත් ඉඟි කර බයිසිකලේ නැගලා පිටත් වුණා.
පැයකින් විතර මිනිහ ආවා. මේකයි කතාව.
රොෂාන්ට තේරිලා තියෙනවා එදා සිද්ධියට ගෑනි කැමති බව. ඒත් ගෑනි සමාජයට නැන්දම්මට බයයි. ඒ නිසා ආයිත් කවදාවත් එහෙම නොකරන්න හිතාගෙන. රොෂාන් කතා කරන විට කිසිවක් නොකියා අහගෙන ඉන්නෙත් ඉක්මනින් ෆෝන් එක තියන්නෙත් ඒකයි.
කොහොම හරි නැන්දම්මා ගෙදර නැති ගෑනි තට්ට තනියම ගෙදර ඉන්න වෙලාවක් බලලා රොෂාන් දෙවෙනි පාරටත් එහෙ ගියා. බයිසිකලෙන් බැහැලා මුලින්ම කළේ ෆෝන් එකේ වොයිස් රෙකෝඩින් ඔන් කරපු එක.
“ඇයි.”
දිමුතු දොර අරින්නෙ නැතුව ජනේලෙන් කතා කළේ.
“අක්කෙ. අද මම මෙහෙ එන අන්තිම දවස. ආයිත් මම මෙහෙ එන්නෙ නැහැ. අක්කගෙන් සමාව ඉල්ලලා කතා කරලා යන්න ආවෙ.”
දිමුතු දොර ඇරියා. ගෑනි ඇඳලා හිටියෙ අත් කොට ටී ෂර්ට් එකකුයි දණිස් දෙන ලඟට දිග සායකුයි. එදා වගේම අදත් ටී ෂර්ට් එක හරහා බ්‍රා එක පේනවා. තන් දෙක තවත් ලොකු වෙලා වගේ රොෂාන්ට පෙනුනේ.
“මම එදා එහෙම කළේ අක්කට හොඳක් කරන්න හිතාගෙන. අක්ක මේ ලස්සන ඇඟක් තියාගෙන නිරාපරාදෙ මුළු ගැන්විලා ඉන්නවා. අක්කගෙ ඇඟට අවශ්‍ය දේ නොලැබුණොත් ඔයා ලෙඩ වෙයි. මාස ගාණක් වේලි වේලි හිටපු අක්කට ආතල් එකක් දීලා යන්නයි එදා මම එහෙම කළේ.”
“මේ මල්ලි. මම වේස ගෑනියෙක් නෙවෙයි. ඕක නැතුවට මට ඉන්න පුළුවන්. මොකද මම මෙච්චරකල් හිටියෙ. මට කිසි අඩුවක් නැහැ. ඒ නිසා ඕවා ගැන කතා නොකර අපිට පාඩුවෙ ඉන්න දීලා ඉක්මනට යන්නකො.”
“මම යන්න කලින් අන්තිම පාරට අක්කගෙන් බීම එකක් බීල යන්න හිතාගෙන ආවෙ. අනේ ප්ලීස්”
කිසිවක් නොකී දිමුතු කුස්සිය පැත්තට ගියා. ඒ බීම එක හදන්න.
ටික වෙලාවකින් දිමුතු බීම එක බන්දේසියක තියාගෙන ආවා. එදා වගේම අදත් ගෑනි කොණ්ඩෙ හදාගෙන තියෙනවා කුස්සියෙදි.
ඒක උගුරු දෙක තුනට බීපු රොෂාන් හිස් වීදුරුව ටීපෝ එක උඩ තිබූ බන්දේසිය උඩින් තිබ්බා.
“අක්කගෙ පපුව මම හීනෙනුත් දැක්කා. මට ඒ ලස්සන පපුව අමතක කරන්නම බැහැ. “
රොෂාන් දිමුතුගෙ පපුව දිහා බලාගෙන එකපාරටම කිවුවහම ගෑනි ටිකක් ගැස්සුණා. අතක් පපුව හරහා තියාගත්තෙ රොෂාන්ගෙ ඇස් වලින් ඒක වහගන්න වගේ.
“අනේ මේ. ඔය කතා කියන්න එපා.”
“එහෙනම්.” කියා රොෂාන් නැගිට්ටේය.
“අක්ක අකමැති නිසා මම ආයිත් එහෙනම් කෝල් කරන්නෙත් නැහැ. මෙහෙ එන්නෙත් නැහැ. අපි ආයි මුණගැහෙන එකක් නැහැ. ඒත් මට අක්කව ජීවිතේට අමතක කරන්න බැරි වෙයි.”
රොෂාන්ගෙ මුහුණ දිහා බලපු දිමුතු අහිංසක විදිහට බිම බලා ගත්තා. ඉස්සරහට ගිය රොෂාන් ගෑනිගෙ අත් ගොබ දෙකෙන් අල්ල ගත්තා. ගෑනි ටිකක් ගැස්සුනා. ඒත් රොෂාන් ගෑනිගෙ නළලට කිස් එකක් දෙන කොට ගෑනි නොසෙල්වී හිටියා.
ඉඹලා ඉවර වුණ ගමන්
“දැන් යන්න”
කියා දිමුතු ඇඬුම් බරව කියා රොෂාන්ගෙ අත් දෙක ගසලා දැම්මා.
ඒත් රොෂාන් එක පාරටම ගෑනිව බදාගෙන ඉඹින්න පටන් ගත්තා. මෙදා නම් ගෑනි වෙනදට වඩා විරොධය පළ කළා. රොෂාන්ව තමන්ගෙ ඇඟෙන් ඈත් කරන්න තල්ලු කළා. රොෂාන් එක පාරටම ගෑනිව අනික් පැත්තට හරවලා ගෑනිගෙ පිටිපස්සෙන් ඉඳන් අත් දෙක අල්ලගෙන බෙල්ල ඉඹින්න පටන් ගත්තා. තාම ගෑනි අත් ගස්සනවා.
“මාව අත අරින්න. මට මගේ පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්න.”
රොෂාන් බෙල්ල පිටිපස්ස ඉඹින ගමන් ගෑනිගෙ ටී ෂර්ට් එක අස්සට අත දමා බ්‍රා එක උඩින් තන් දෙක මසාජ් කරන්න පටන් ගත්තා. ගෑනි දැඟලිල්ල නැවැත්තුවා. රොෂාන් ඒ අවසරෙන් ගෑනිගෙ බ්‍රා එකේ බකල් එක පන්නා තන් දෙක නිදහස් කළා. ඊට පස්සෙ එළදෙනුන්ගෙන් කිරි දොවන්න වගේ ඒවා මිරිකුවෙ ගෑනිට සනීපයක් දැනෙන්න. දිමුතුගේ හුස්ම හයියෙන් වැටෙනවා. පපුව පිම්බෙනවා ඇකිලෙනවා රොෂාන්ගෙ අත් දෙකට දැනුනා. ගෑනිගෙ හුස්ම ගන්න සද්දෙ හොඳට ඇහෙනවා.
“ඉක්මනට කරන්න”
ගෑනි කිවුවෙ රොෂාන් බලාපොරොත්තු නොවුණ දෙයක්. රොෂාන් මොහොතක්වත් පරක්කු වුණේ නැහැ. ගෑනිගෙ සාය ඉස්සුවා ඉනෙන් උඩට. යට සායයි පෑන්ටියයි පල්ලෙහාට තල්ලු කළා. ගෑනිම ඒවා ගලවන්න පටන් ගත්ත නිසා රොෂාන් ඉක්මනට කලිසම පාත් කරලා කොන්ඩම් එකක් දාන්න පටන් ගත්තා. දිමුතුගෙ පුක දැන් හෙළුවෙන්. ගෑනි තරමක් ඉස්සරහට නැවිලා වහපු දොරට අත් දෙක තියලා පුක පස්සට කරගෙන බලාගෙන හිටියෙ රොෂාන් තමන්ගෙ කිම්බට පයිය ඔබනකල්. ගෑනි මෙච්චර ඇවිස්සුණේ කොහොමද කියලා රොෂාන්ටත් පුදුමයි.
රොෂාන් කොන්ඩම් එක දාලා ඉවර වුණ ගමන් එකපාරටම ගෑනිගෙ පුක දෙපැත්තෙන් අල්ලගෙන තමන්ගෙ පයිය හුත්ත පැත්තට තද කළා. හරි පුදුමයි. ගෑනි තෙමිලා. සෙවල නිසා පයිය ලිස්සලා යන්න ඕන තැනට ගියා. හිටගෙන නිසා ටිකක් තදයි.
රොෂාන්ගෙ දිග මහත පයිය දිමුතුගෙ සෙවල පිරුණ කිම්බ ඇතුලට ලිස්සල යද්දි ගෑනිට කෙඳිරි ගෑවුණා. “ආහ්…”
රොෂාන් මොහොතක් වත් නතර නොවී ඉන පද්ද පද්ද ගහන්න පටන් ගත්තා. විනාඩියක් යන්නත් කලින් දිමුතුට එකක් වෙන්න යන බව පෙනුනා. ගෑනි අත් මිට මොලවාගත්තේ ඒක දරාගෙන හිටගෙන ඉන්න. රොෂාන් ඒක දැකලා ගැඹුරටම ඔබ ඔබ ගැහුවා. ගෑනිට එකක් වුණා. කටින් “ඌහ්…ඌහ්…” කියලා සද්දයක් පිට වුණා. ඒ රොෂාන්ගෙ ගැහිල්ලට ඇඟ ගැස්සෙන නිසා.
රොෂාන් දිගටම ගහනවා. ෆෝන් එක කලිසම් සාක්කුවෙ නිසා වදින හෙලවෙන සද්ද තදින් රෙකෝඩ් වෙලා.
රොෂාන් තවත් ඇතුලටම ඔබන්න ඕන නිසා ගෑනිගෙ පුක දෙපැත්තෙන් අල්ලලා ටිකක් පස්සට ඇද්දා. ගෑනි දොරේ ලොක් එක අල්ල ගත්තෙ නොවැටි ඉන්න. දැන් නම් හුත්ත ෆුල් ඇරිලා. රොෂාන් ඉස්සරහට නැමිලා ගෑනිගෙ වැනෙන ලොකු තන දෙක අත් දෙකෙන් මිරිකලා අල්ලගෙන ගහන්න ගත්තා. රොෂාන්ගෙ පාරවල් එන්න එන්න සැර වුණා. ගෑනිගෙත් එන්න එන්න තවත් ගාය වැඩි වුණා. රොෂාන් ගහනකොට ගෑනිත් පුක පසුසට තල්ලු කරන්න පටන් ගත්තා. ගෑනිට තව එකක් ලඟ බව රොෂාන්ට තේරුණා. මිනිහා උපරිම හයියෙන් ගහන්න ගත්තා. ඒත් ගෑනිට ඒ පාරවල් දරාගෙන හිටගෙන ඉන්න බැහැ. රොෂාන්ගෙ යටි බඩ ගෑනිගේ පුකේ වේගෙන වැදුණ ගමන් ගෑනි විසිවෙලා දොරේ වදිනවා. දැන් ගෑනිගෙ කකුලුත් පණනැතිව වගේ.
රොෂාන් තමන්ගෙ පොල්ල කිම්බෙන් එළියට ඇදල අරගෙන, අසල තිබුණ පුටුවක කුෂන් එකක් ඇදලා බිමට දැම්මා. ඊට පස්සෙ ගෑනිව ඒකෙ දන ගැස්සුවා. ආයිත් පස්සෙන් ඇවිත් තන් දෙක මිරික මිරික ගහන්න ගත්තා. ගෑනිට දැන් හොඳටම ලඟයි. රොෂාන්ගෙ පාරවල් දරාගන්න තරම් ශක්තියක් දැන් ගෑනිට නැහැ වගේ. එක පාරටම ගෑනි වෙවුලල ගියා. අම්මේ කියලා කෙඳිරි ගාගෙන ගෑනි බිම දිගා වුණා. රොෂාන්ටත් දැන් බඩු යන්න ලඟයි. මිනිහත් උපරිම ගෑඹුරට ඔබන්න පටන් ගත්තෙ ගෑනිගෙ ඇඟ උඩ දිගාවෙලයි.
ගෑනිගෙ තන් දෙක දැන් රොෂාන් අතේ මිරිකිලා. ගෑනිට රිදෙන්නත් ඇති. ඒත රොෂාන්ට සිහියක් නැහැ. මදනයා වගේ ගහනවා. අන්තිම ෂොට් එකත් ගහපු රොෂාන් ඒ ඇඟ උඩ වැතුරුණා.
ගෑනි එදා වගේ නැගිටින්න හදිස්සියක් නොපෙන්නුවත් අඬන්න පටන් අරගෙන.
“හරි හරි ආයිත් මෙහෙම වෙන්නෙ නැහැ. ආයි මම එන්නෙ නැහැ.” යි කී රොෂාන් වහාම කෙළින් වී කොන්ඩම් එක ගලවා බිම දමා ගෑනිගෙ පෑන්ටිය ගෙන එයින් තම පයිය පිසදාගත්තා. ඒකත් බිමට දැමූ රොෂාන් වහාම ඇඳුම හදාගෙන
“එහෙනම් මම යන්නම්.”
කියා දොර යන්තම් ඇරගෙන පිටතට ආවා. දිමුතු තාම පුක එළියෙ දමාගෙන බිම වැතිරීගෙන. ඒ පුක දෙස අවසන් වරට බැලූ රොෂාන් දොර වසා බයිසිකලයේ නැගී පිටත් වුණා.
දිමුතු එදා ඇඬුවේ තමා එදා කළ දෙයටද නැත්නම් ආයිත් එහෙම දෙයක් නොවෙන නිසාද කියලා තාම රොෂාන්ට ෂුවර් නැහැ. රොෂාන් ආයිත්නම් දිමුතු අක්කා මුණගැහුණෙ නැහැ. දිමුතු අක්කත් තාම අපේ කඩේ පැත්තෙවත් ආවේ නැහැ.
හැබැයි තාම රොෂාන්ගෙ ෆෝන් එකේ තිබ්බ රෙකොඩින් එක අහනකොට අපිට නගිනවා. දිමුතු අක්ක පාරෙ යනව දැක්කත් අර රෙකොඩින් එක මතක් වෙලා අපේ හැඟීම් ඇවිස්සෙනවා.
Comments
Post a Comment