Mage amma nivedikavak | මගේ අම්මා නිවේදිකාවක් 03

Sinhala Walkatha Zone

Best Of Sinhala Walkatha Collection

Mage amma nivedikavak | මගේ අම්මා නිවේදිකාවක් 03

බානුකව පාස් කරගෙන මගේ ගාවට දුවගෙන ආපු අම්මා මාව ඉබින්න ගත්තෙ මගෙන් එක හුස්මට විස්තර අහන ගමන්.

මට ඇස්කොනෙන් පේනවා බානුක අම්මගෙ පුක දිහා බල බල කෙලගිලින විදිය.

අපි ඔෆිස් එකට ගිහින් ප්‍රින්සිපල් සර්ව හම්බුනා.

ගියපු ගමන් අම්මව දැක්කම ප්‍රින්සිපල් සර් අම්මා දිහා බලන්න ගත්තෙ හරියට පොඩිලමයෙක් අලුත් සෙල්ලම් බඩුවක් දැක්කා වගේ.

පොඩි කතාබහකින් පස්සෙ ප්‍රින්සිපල් සර් මාතෘකාවට ආවා, හැබැයි ඊට කලින් බානුකටත් ඇතුලට කතාකලා. මොකද බානුකගෙ දෙමවුපියො කවදාවත් ඉස්කෝලෙට එන්නෙ නැති හින්දා.

 .....

මේක සෑහෙන අසාදාරනයි. ප්‍රින්සිපල් සර් රන්ඩුව විස්තර කරන්න ගත්තෙ ඒක මගේ වැරැද්ද විදියට දාලා.

"බබා, මේ ඇත්තද කියන්නෙ, ඔයාද මුලුන්ම බානුකට ගැහුවෙ?" අම්මා මගේ දිහා බලලා හිමිහිට ඇහුවා.

"ඔ...ව්.. ඒත්-" මම කොහොමද අම්මට කියන්නෙ බානුක අම්මා ගැන කියපු කතා.

මෙහෙම ඉද්දි මම කවදාවත් හිතපු නැති දෙයක් උනා. ඒ බානුක එයාගෙ වැරැද්ද පිලිගත්තා.

"Sorry මිස්, මගේ තමයි සම්පූර්ණ වැරැද්ද, මම මිස්ව Tv එකේ ඉන්නව දැකලා පොඩි විහිලුවක් කලා, ඒක serious අරගෙන තමයි නිර්මල්ට තරහා ගියේ."

බානුක මෙහෙම වැරැද්ද පිලිගත්තෙ හරි සැහැල්ලු කටහඩකින්. ඒ විතරක් නෙමෙයි මේ ඔක්කොම කිව්වෙ පුටුවෙ වාඩි වෙලා ඉන්න අම්මගෙ පිටට අත තියාගෙන.

මම අම්මා දිහා බලද්දි අම්මා බානුක දිහා බලාගෙන හිටියෙ අමුතු විදියකට. මට අම්මගෙ මූනෙන් කියන්න බෑ අම්මා ඇත්තටම තරහින්ද නැත්තන් මොන හැගීමකින්ද ඉන්නෙ කියලා.

ප්‍රශ්නෙ විසදගෙන අපි Office එකෙන් එලියට ආවා. මම අම්මවත් එක්ක ගෙන ඉක්මනට එන්න හදද්දි බානුක අම්මට පිටුපස්සෙන් කාර් පාර්ක් එක ලගට ඇවිත් කතා කලා.

ටිකක් ඉස්සරහින් හිටපු මට ලාවට ඇහෙනවා බානුක අම්මගෙන් සමාවගන්නවා. ආයෙ ඒවගේ දෙයක් වෙන්නෙ නෑ කිය කිය. මට හිතාගන්න බෑ මේ මම දන්න බානුකමද කියලා.

මගේ ඔලුවෙ තියෙන්නෙ බානුක කලින් යාලුවොන්ට දීපු පොරොන්දුව.

"මේකිගෙ පුක පලලා පෙන්නන්නම්" බානුක කලින් කියපු ඒ වචන ටික මගේ ඔලුවට ආවම කකුල් දෙකත් පන නැති උනා.

තව පාරක් අම්මගෙන් වහලෙක් වගේ සමාවගත්ත බානුක එකපාරටම අත් දෙක දෙපැත්තට කලාම මගේ ඇස් ලොකු උනා. මූ අම්මගෙන් Hug එකක් ඉල්ලනවද?

ඒත් මගේ අම්මා කවදාවත් මට ගහපු කෙනෙක්ට Hug එකක් දීලා සමාව දෙන්නෙ නැතිවෙයි.

මම කෝකටත් කියලා අම්මට කතාකරන්න හදද්දි මගේ කටින් ආවෙ "අ" විතරයි.

"Awwww" කියලා cute විදියට කියපු අම්මා බානුකව බදාගත්තම මගේ පපුව හිරිවැටිලා ගියා.

අම්මගෙ උරහිස උඩින් මගේ දිහා බලලා නෝන්ඩියට හිනාවුන බානුක, ලොකු අත්දෙකෙන් අම්මව තව ටිකක් තද කරගත්තා.

ටික ටික බානුකගෙ අත් දෙක අම්මගෙ ඉනෙන් පහලට යද්දි මට තවත් බලන් ඉන්න බැරි උනා. ඇයි අම්මා අයින් වෙන්නෙ නැත්තේ.

"අ...අම්මා?" මම ඇගේ තිබ්බ උපරිම ශක්තිය දාලා වෙව්ලන ගමන් අම්මට කතාකරද්දි අම්මා ක්ශනිකව බානුකව ඇතෑරියා.

"අපි ගිහින් එන්නම් එහෙනම්.... මමයි හරිනම් සමාව ගන්න ඕන, මොකද මෙයානෙ රන්ඩුව පටන්ගෙන තියෙන්නෙ." අම්මා මගෙ දිහා බලලා මෙහෙම කිව්වා.

"කොහොම හරි මට ඒකෙන් ලංකාවෙ ඉන්න හොට්ම නිවේදිකාවට Hug එකක් දෙන්න චාන්ස් එක හම්බුනානෙ." බානුක මෙහෙම පැනිහලන්න ගත්තම අම්මා ලැජ්ජාවෙන් හිනාවුනා.

"ඇත්තමයි කියන්නෙ මම නිවුස් බලන එකම හේතුව තමයි මිස්ව බලන්න තියන ඕනකම."

අම්මා හයියෙන් හිනාවුනා. මට හිතාගන්නවත් බෑ අම්මා මේ බානුකගෙ බොරු නාට්‍යට රැවටිලා කියලා.

"බලන්නකො ඔය දෙන්නට අන්තිම දවසෙ රන්ඩු නොවී ඉන්න තිබුනනම් කොච්චර දෙයක්ද," මෙහෙම කියපු අම්මා මගේ දිහා බැලුවා. "බබා..

මෙහෙ එන්න, ඔයදෙන්නත් දැන් Hug එකක් දීලා හැමදේම අමතක කරන්න."

අම්මා මෙහෙම කියද්දි මගේ කට ඇරුනා.

"අම්මා....."

"අ-ආ... ඉස්කෝලෙ කාලෙදි හතුරො නෙමෙයි යාලුවො හදාගන්න ඕන. බානුක ඔයා නිර්මාල්ට සමාව දෙනවද?"

බානුක මගේ දිහා බලලා හොල්මන් හිනාවක් දැම්මා. "ඔව්, මිස්... ඒක අපි දෙන්නගෙම වැරැද්ද"

"දැක්කනෙ, බානුක කැමතියි වැරැද්ද පිලිගන්න, දැන් නිර්මාල් ඔයත් සමාව ගන්න."

මාව තරහෙන් පිපිරනවා. මට ඕනි මෙතනින් පුලුවන් තරම් ඉක්මනට අතුරුදන් වෙන්න.

ලොකු හුස්මක් ගත්ත මම "සොරි" කියලා ටක්ගාලා කියලා දැම්මා.

"ම්ම්ම්..දැන් දෙන්නා Hug කරන්න."

බානුක මං ගාවට ඇවිල්ලා හිනාවකුත් එක්ක මාව බදාගත්තා. මම නම් හෙලවුනේවත් නෑ.

මෙහෙම Hug කරන ගමන් බානුක මගේ අනිත් කනට දෙයක් කෙදිරුවා. "බලපන්කො, මේකි මගේ වේසි වෙන විදිය."

මේක ඇහුන ගමන් මම බානුව තල්ලු කරලා දැම්මා.

"නිර්මාල්!!!"  කිසිදෙයක් නොදන්න අම්මා මට කෑගැහුවා.

"ඇයි ඔයා ඔච්චර මුරන්ඩු, මේ ලමයා ඔයාට සමාව දීලා යාලුවෙන්න හදද්දි ඔයා තවත් රන්ඩුවට යනවා."

"ඔයා දන්නෙ නෑනෙ අම්මා මෙයා කියන දේවල්!" මම කිව්වෙ තරහින් එත් මට එතනින් එහාට විස්තර කරගන්න බැරි උනා.

"ඒකට කමක් නෑ මිස්! එයා තාමත් තරහින් ඉන්නෙ" බානුක බොරු අහිංසකකමකින් මෙහෙම කිව්වා.

"අනේ සොරි පුතා, මම මේ හදන්නෙ ඔය දෙන්නව යාලුවො කරවන්න, ඒත් අපේ එක්කෙනා Hug එකක්වත් දෙන්න දන්නෙ නෑ" අම්මා මෙහෙම කියලා මගෙ දිහා තරහින් බැලුවා.

"හිහ්.. මොකද කියන්නෙ මිස් අපි තව Hug එකක්  දීලා නිර්මාල්ට වෙනවිදිය පෙන්නමුද"

මෙහෙම කිව්වම මගේ පපුව හිරිවැටුනා.

"අම්මා....?" මම අම්මට කතාකරද්දි අම්මා මගේ දිහා බලලා ආයෙත් බානුක දිහා බලලා හිනාවුනා.

"හහ්.. ඔන්න බලාගන්න බබා මෙහෙමයි Hug එකක් දෙන්නෙ."

අම්ම මෙහෙම කියලා බානුකගෙ පලල් උරහිස් දෙකට උඩින් අත්දෙක දාලා බදාගත්තා. මගේ පපුව ගැහෙනවා. මේක මගේ වැරැද්ද.

ඒත් අම්මා දෙන්න Friendly hug එකේ අදහස සම්පූර්ණයෙන්ම  වෙනස් වුනෙ බානුක කරපු වැඩෙන්. බානුකගෙ පලල් අත් දෙක අම්මගෙ ඇග වටේ එතිලා ගිහින් නතර වුනේ අම්මගෙ තඩි පුක්පලු දෙක උඩ.

ඒත් අම්මගෙන් කිසිම සද්දයක් ආවෙ නෑ.

මේ ඔක්කොම කලේ බානුක මගේ දිහා බලාගෙන දුශ්ට හිනාවක් දාගෙන.

ඇයි අම්මා නවත්තන්නෙ නැත්තෙ?

අම්මගෙන් කිසිම අකමැත්තක් ලැබුනෙ නැති නිසා බානුක තව නිර්භීත වෙන්න ගත්තා.

අම්මගෙ පුක ටික ටික මිරිකන්න ගත්ත බානුක එකපාරටම තඩි පලුදෙකන් අල්ලලා දෙපැත්තට ඈත් කලා.

එකපාරටම අම්මගෙ කටින් "ම්ම්හා...හ්.." ගාලා සද්දයක් ආවා.

මට හිතාගන්න බෑ බලන් ඉන්න දේ, ඇයි මෙහෙම උනේ, ඇයි අම්මා මොකුත් කිව්වෙ  නැත්තෙ තත්පර ගානකට මේ උන පොඩි දේ මට හිතාගන්නවත් බෑ. ඒත් එතකොට බානුක අම්මව ඇතෑරියා. මොකක්දෝ හේතුවකට අම්මා එතනින් හෙලඋනේ නැතුව බානුක දිහා පුදුමෙන් වගේ ටික වෙලාවක් බලන් හිටියා. අම්මගෙ මූන රතුවෙලා.

"අ...අම්මා?" මම හිමින් කොදුරද්දි අම්මා මගේ දිහා බලලා ලැජ්ජාවෙන් වගේ.

 "පේනවානෙහ්හ්...බබා.. එහෙමයි Hug දෙන්නෙ.." කියලා කිව්වා.

එතකොට බානුක පිටිපස්සෙ ඉදන්. "ඔව් නිර්මාල් දැක්කනෙ දැන් මමයි ඔයගෙ අම්මයි යාලුවො." කිව්වා.

"දැන්වත් යමුකො අම්මා..."  බැරිම තැන මම කිව්වා.

අම්මා ආයෙත් ලැජ්ජවෙන් වගේ බානුක දිහා බලලා "පේන විදියට අපේ එක්කෙනාට යාලුවො හදා ගන්න අමාරුයි වගේ" කියලා පොඩි හිනාවකුත් එක්ක කිව්වා.

"මොකද කියන්නෙ නිර්මාල්, අපි නිවාඩු මාසෙ සෙට් වෙමුද, එකට ගේම් අතක් එහෙම ගහද්දි මේ ඔක්කොම අමතක වෙයි."

මොකාටද මූ එන්න හදන්නෙ. මූ ඇත්තටම අපේ ගෙදර එන්නද මේ ට්‍රයි කරන්නෙ.

ගත්තුකටටම මම "ඕනි නෑ" කියලා කිව්වා. ඒත් අම්මට තිබ්බෙ වෙන අදහසක්.

"ඒක හොද අදහසක් බානුක, ඇයි ඔයා නිවාඩු මාසෙ අපේ ගෙවල් පැත්තෙ ඇවිල්ලා නිර්මාලුත් එක්ක දවසක් ගෙවලා යන්නෙ නැත්තෙ, කිව්වත් වගේ හැමදේම එතකොට අමතක කරන්න පුලුවන්නෙ."

"අම්මා!!! මං කිව්වනෙ... ඕනි නෑ කියලා"

මං මෙහෙම කිව්වම අම්මා මං දිහා යක්ශ බැල්මක් දාලා, "ගිහින්, කාර් එකේ වාඩි වෙලා ඉන්න, මං බානුකත් එක්ක මේ ගැන කතාකරගන්නකං" කියලා කිව්වා.

මං තරහින් අම්මා කියපු විදියට කලා. මට පේනවා අම්මයි බානුකයි කතාකරනවා. අම්මා බානුකට එයාගෙ නම්බර් එක දෙනවා.

දෙයියනේ, මූ අපේ ගෙදර එන්නද හදන්නෙ. මගේ නිවාඩු මාසෙත් ඉවරයි වගේ. ඒ ඔක්කොටම වඩා මට බය බානුක අනිත් කොල්ලොන්ට දුන්න පොරොන්දුව. ඒක ඇත්තක් වෙන්නෙ නෑ කියලා මම දන්නවා. අම්මා කවදාවත් ඒ වගේ දේකට ඉඩ දෙන්නෙ නෑ. ඒත් ඇයි අර වෙලාවෙ.....

මට පේනවා අම්මයි බානුකයි හිනවෙවී කතාකරනවා. ටිකවෙලාවකට පස්සෙ අම්මා බානුකට යන්නම් කියලා එන්න ආවා.

අපි ගෙදරයනකන් අම්මා මට බනිනවා රන්ඩු උන එකට. ඒත් බානුකගෙ කිසිම වැරැද්දක් කියන්නෙ නෑ.

මං කොහොම හරි අම්මට බානුක මොනවගේ කෙනෙක්ද, මොන වගේ දේවල්ද කියන්නෙ කියලා කියන්න ඕන. එහෙම තමයි මේ දේ නවත්තන්න තියන එක විදිය.....