Wifege Partya

 Sinhala Walkatha Zone

Best Of Sinhala Walkatha Collection

Wifege Partya | වයිෆ්ගේ පාටිය

මේ කතාව වෙනකොට අපි බැඳලා අවුරුදු 3ක් ගිහින් ඇති. එතකොට අපිට ළමයි හිටියේ නෑ. මගේ වයස 33ක්, වයිෆ්ට 30යි. අපි දෙන්නම එකම පෞද්ගලික බැංකුවක වැඩ කළේ. පදිංචි වෙලා හිටියා කොළඹමයි. වයිෆ්ව මට හම්බුනෙත් බැංකුවෙන්. එයාගෙ ගෙවල් මාතලේ. බැන්දට පස්සේ එයා මාරුවක් අරන් කොළඹට ආවා. මාතලේ කෙල්ලෝ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නෑනේ. ඕනේ කෙනෙක් කැමතියි කේතලෙන් මල්ලක් (මාතලෙන් කෙල්ලක්) ගන්න. මට ඉතින් බැංකුවට පින් සිද්ද වෙන්න ඒ චාන්ස් එක ලැබුනා. වයිෆ්ගේ නම ප්‍රබෝදි. අපරාදේ කියන්න බෑ නමටම ගැලපෙන පෙනුම. ඕනෙ කෙනෙක් එයාව දැක්කම ප්‍රබෝධමත් වෙනව. එයා වුනත් හොඳ ප්‍රබෝධමත් කෙනෙක්. ටිකක් ලොකු කම තියෙනවා. හැබැයි ඕනේ කෙනෙක් එක්ක හොඳට කතා බහ කරලාඉන්නවා. ඒ නිසාම එයා වැඩ කරන ඔෆිස් වල අයත් එයාට ගොඩක් කැමතියි වගේම එකතුයි. කොහොම හරි එයා කොළඹට ආවම එයාට යන්න වුණේ මාකටින් ටීම් එකකට. ඒ කියන්නේ තැන තැන ගිහිල්ලා බිස්නස් හොයන්න. එයාලට හිටියේ හතර දෙනෙක්ගේ ටීම් එකක්. ඒ ටීම් එකේ එක්කෙනෙක් බොස්. අනික් තුන් දෙනා එක වගේ අය. හොඳම දේ වයිෆ්ගේ ටීම් එකේ වයිෆ් විතරයි කෙල්ලෙක්ට හිටියේ. ඉතුරු තුනම පිරිමි. ඉතින් වයිෆ්ව කොහෙවත් බොස් තනියම යැව්වේ නෑ. කවුරු හරි එක්ක තමයි හැම වෙලේම තැනකට යනව නම් යැව්වේ. ඉතින් මේ ටීම් එකේ එක කොල්ලෙක් හිටියා. මගේ වයසේ. ගෙවල් මාතර. මේ දෙන්නා තමයි හොඳම යාලුවෝ වුණේ. කොහොම හරි වයිෆ්ට එහෙ මෙහෙ යන්න වෙන නිසයි, එයා වැඩිය කොළඹ දන්නේ නැති නිසයි, මම එයා ඉන්න තැන හොයාගන්න පුලුවන් වෙන්න පොඩි app එකක් දාගෙන හිටියේ phone එකට. එතකොට එයාට ඉන්න තැන කියන්න දන්නේ නැති වුනත් මට හොයාගෙන ගිහින් එයාව ගන්න පුලුවන් සහ එයාගේ පරිස්සමටත් ඒක හොඳ නිසා.

බැංකුවල වගේම ගොඩක් ආයතන වල සිරිතක්නේ හැම අවුරුද්දක් අවසානයේම Year End Party එකක් දාන එක. ඉතින් ඔන්න වයිෆෙගේ ඔෆිස් එකෙත් year end party එක ගජරාමෙට ලෑස්‍ති වුණා. මගේ ඔෆිස් එකේ පාටියත් ඒ අතරෙම තිබ්බා. මගේ ඔෆිස් එකේ ඉන්න කීප දෙනෙක් වුණාට වයිෆ්ගේ ඔෆිස් එක මාකටින් ටීම්ස් ඉන්න නිසා 50ක් 60ක් වගේ සෙනඟක් ඉන්න පාටියක්. ඒ නිසාම ඒක ලොකුවට ලෑස්ති කළා. පිටකෝට්ටේ තියෙන බොහොම ප්‍රසිද්ධ හෝල් එකක තමයි මේක ලෑස්ති කළේ. සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රබෝදී පාටියකට යනකොට මම එයාව සැලෝන් එකට එක්ක ගිහින් එතනින් පාටිය තියෙන තැනට ගෙනිහින් දාල රෑට ගිහින් ආයෙත් එක්ක එනවා. කොහොම හරි පාටියට යන්න වයිෆ්ව ඇඳුම් සපත්තු ගන්න එක්ක ගිහිල්ලා ඒ වැඩත් ඉවර කරගත්තා. පාටිය දවසේ සැලෝන් එකට යන වෙලාවේ මට වයිෆ් කිව්වා "ඔයා මාව දාල ගෙදර යන්න. රජිත මාතර ඉඳන් එනගමන් මාව අරන් යන්නම් කිව්වා. සමහරවිට මට එයා එක්කම රෑටත් එන්න පුලුවන් වෙයි." මම ඇහුවා ඒ මොකෝ හදිස්සියේම කියලා. "නැ නෑ.. එයත් එන්නේ මේ පැත්තෙන්මනේ. ඉතින් මම සැලෝන් එක තියෙන තැන කිව්වම එයාමයි කිව්වේ හස්බන්ව රස්තියාදු කරන්න ඕනේ නෑනේ.. මගෙත් එක්ක යන්න පුලුවන්න්නේ කියලා". එකම බැංකුවේ නිසා වයිෆ්ට කලින්ම මම රජිතව දන්නවා. අනික දෙන්නා හොඳ යාලුවෝ කියලත් මම දන්නවා. මටත් ලේසියි. රස්තියාදු වෙන්න ඕනේ නෑනේ. මමත් ඉතින් හා කියලා වයිෆ්ව සැලෝන් එකට දාල රජිත එනකල් හිටියා. ටික වෙලාවකින් කලු පාට ඩිෆෙන්ඩර් එකක් ඇවිල්ලා මගේ වාහනේට පිටිපස්සෙන් නැවැත්තුවා. ඒකෙන් බැහැලා ආවේ රජිතයා. "ආ මචං උඹ මෙතනද? මම හිතුවා යන්න ඇති කියලා." රජිත මගේ වාහනේ දොර ලඟට ඇවිත් කිව්වා.. "නෑ නෑ උඹ පරක්කු වෙයිද දන්නේ නෑනේ බං ඒකයි මම හිටියේ"මම උත්තර දුන්නා.. ඔහොම මමයි රජිතයි කතා කර කර ඉද්දී වයිෆ් ඇඳගෙන ඉවර වෙලා එලියට ආවා.. ඒක රතුපාට අත්නැති කලවා ගාවට විතරක් දිග ගවුමක්. උඩින් තන් දෙක ලාවට පේනවා. වාඩිවුණාම ශුවර් බෝක්කුවත් එළියේ. දැන් ඉතින් මක් කරන්නද? සාරි අඳින්න කියන්නයෑ. "මේ බබා. ඔයා එහෙනම් ගෙදර යන්න. දැන් පරක්කුත් වෙලා. අපි මෙහෙම්ම යන්නම් නේද?" වයිෆ් ඇහුවා. රජිත මට යන්නම් කියලා ගිහින් ඩිෆෙන්ඩරේට නැග්ගා. ඒක කලුපාට ෆුල් ටින්ටඩ් වාහනයක්. වයිෆුත් ගිහින් ඉස්සරහෙන් නැග්ගා. ඒ නගිද්දිත් පාරට බාගෙට පුක එළියේ. කලුවර නිසා මොකෙක්ටවත් පේන්න නැතුව ඇති. මම එහෙම්ම ගෙදර ගියා.

වෙලාව රෑ 10.30යි. මම ප්‍රබෝදීට මැසේජ් එකක් දැම්මා. "පැටියෝ. කීයටද එන්නේ?" විනාඩි 2කින් රිප්ලයි එක ආවා. "තාම පාටිය යනවා බබා. 12වත් වෙයි ඉවර වෙද්දී. ඔයා නිදාගන්න. මම පිටත් වෙනකොට කෝල් එකක් දෙන්නම්".. මට මීට කලින් මෙහෙම හිතිලම නෑ. ඒත් හදිසියේ රජිත එක්ක යන එන එකයි, කවදාවත් නැතුව අමුතුම ගවුමක් ඇඳපු එකයි. රෑ 12 වෙනකල් පාටියේ ඉන්න වෙනවා කියන එකයි මට ඇල්ලුවෙම නෑ. මගේ පරණ හොඳම යාලුවෙකුත් මේ පාටියේම හිටියා. මම දැක්ක ෆේස්බුක් එකෙත් ෆොටෝ එහෙම දාල තිබ්බ ඌ පාටියේ. මම කෝකටත් කියලා ඌට කෝල් එකක් දුන්නා. ඌ තමයි අපේ වෙඩිමේ බෙස්ට්මන්. "මචං සුමියා.. මේ පාටිය තාම යනවද බං? ගෑණි ෆෝන් එක අන්සර් කරන්නේ නෑ ඒකයි ගත්තේ උඹට" මම ඌට පොඩි පචයක් ගැහුවා.. "ආ ගෑණිනම් බං දැන් විනාඩි 10කට විතර කලින් උඹ ඉක්මනින් එන්න කිව්ව, බලන් ඉන්නවා ඇති යන්න ඕනේ කියලා එන්න පිටත් වුණා. දැන් එනවා ඇති මග. රජ්ජා එක්ක ආවේ. ඌ තනියම නිසා හසියත් ආව" කියලා කිව්වා. දැන් නම් මගේ සැකේ තවත් වැඩියි. 12 වෙනකල් ඉන්නවා කිව්ව ගෑණි විනාඩි 10කට විතර කලින් පාටියෙන් ගිහින්. මම ආයේ ගත්තා කෝල් එකක් ගෑණිට. රින්ග්ස් ගියාට ඉස්සුවේ නෑ. තව දෙපාරක් ට්‍රයි කළා. හරිගියේ නෑ. මට මතක් වුණා App එක. ටක්ගලා ඒකෙන් බැලුව ලොකේශන් කොහෙද කියලා. එයාගේ ලොකේශන් මහරගම පැත්තට යනවා. මම ඉක්මනින් වාහනේ අරන් ලොකේශන් එක පස්සෙ යන්න ගත්තා. ඒක ගිහින් නතර වුණේ මහරගම අතුරු පාරක. ඒකෙ රජිතගේ ඩිෆෙන්ඩරේ නවත්තලා තිබ්බා තාප්පයක් ගාව. මම වාහනේ පොඩ්ඩක් එහයින් නවත්තලා පයින් ගිය ඩිෆෙන්ඩරෙ ගාවට. ඇතුලේ කවුරුත් නෑ. මම ආයෙත් ගෑණිට කෝල් එකක් ගත්තා. ඩිෆෙන්ඩරේ පිටිපස්සේ සීට් එකෙන් ෆෝන් එකේ ලයිට් එක පත්තු වුණා. ඒ කියන්නේ ඒක මේක ඇතුලේ. මම මගේ ෆෝන් එකේ ලයිට් එක ගහලා ජීප් එක ඇතුලේ බැලුවා. ගැනිගේ ෆෝන් එක විතරක් නෙමෙයි ගවුමත් පිටිපස්සේ සීට් එක උඩ. ඒ විතරක් නෙමෙයි බ්‍රා එකයි පෑන්ටියයිත් ඒක ඇතුලේ. ජිප් එක නවත්තලා තිබ්බ තැන ගෙදර උඩ තට්ටුවේ ලයිට් දාල. යකඩ පඩි පෙළකින් උඩට පිටින් යන්න තියෙන්නේ. ගෙට්ටුවත් ඇරලා. ඇතුලේ මෝටර්බයික් තුනක් නවත්තලා තිබ්බා. මම කෝකටත් කියලා හිමින් හිමින් උඩට නැග්ගා

මම උඩ තට්ටුවට හිමින් ගියා. යනකොට මට බයිලා සින්දු ඇහුනා පොඩි ස්පීකරේකින් දාපු. ආයෙ පිරිමි කටහඬවලුත් ඇහුනා. මම තව ලං වුණා. ඉස්සරහා දොර එක්කම බාගෙට ඇරපු ජනේලයක් තිබ්බා. ඇතුලේ සම්පූර්ණයෙන් මීදුම වගේ දුම. රජිත හිටියා සෙටියේ ප්‍රබෝදි එක්ක තොලක් දානවා. දෙන්නම අමු හෙලුවෙන්. ප්‍රබෝදි නම් හෙලුවෙන් බව දැනගෙනමයි මම උඩට ගියේ. ජීප් එකේ ගවුම තිබ්බා දැක්කනේ. එක පාරම පිරිමි කටහඬ වල් වල සද්දේ වැඩි වුණා... හසියයි තව කොල්ලෝ තුන්දෙනෙකුයි බයිට් පිඟන්, ග්ලාසස් ටිකක්,ගල් බොඉතලේකුයි අරන් කොහෙදෝ ඉඳන් රජිතලා ඉන්න තැනට ආව කතාවක් දාගෙන. අපරාදේ කියන්න බෑ. එකෙක් විතරක් ජොකා පිටින්. අනික් ඔක්කොම ජොකාවත් නැතුව.

"රජ්ජා පටන් ගනින් සිඹ සිඹ ඉන්නේ නැතුව. ඕකිව ගෙනාවේ සිඹින්නද තෝ" "නංගී නග්ගලා ගනිංකෝ ඔය පොල්ල ලව් කර කර ඉන්නේ" "හසියා උඹත් පලයන්, පටන් ගනින්. ඕකිව හොඳට මෝල් කරලා අපිට දියන්" "අඩෝ ඔව් ඔව් ආ.. අපි තුන් දෙනාට වෙනම ඕනි නංගිව. පණ නැති කරවලා යවන්නේ අද උඹව නංගී.. ආසයි නේහ්.. මේ පේනවනේ බඩු. දැන්ම කෙලින්" ඔන්න ඇහෙන ඒවා.. රජිතයා තොල දාන ගමන් ගැණිගේ කකුල් පළල් කරලා ඇඟිලි ගහන්න ගත්තා. ඒ ගමන් හසියත් ගියා. ඌත් ලඟ වාඩි වෙලා තනේ උරනවා. ගෑණි අත් දෙකෙන් දෙන්නටම අතේ ගහනවා.. ටිකකින් ගෑණි නැමිලා රජිතගේ පොල්ල කටට ගන්න පටන් ගත්තා.. හසියා ගෑනිගේ එක කකුලක් උස්සලා උගේ බෙල්ල වටේට දාගෙන ගෑනිගේ හුත්ත පාදගත්තා.. බඩු හොඳට ශේව් කරලා.. හසියා පිස්සුවෙන් වගේ ඒකට දිව දානවා. ගෑණිත් ලාවට කෙඳිරි ගානවා. අරුන් ටික මේක බලන් බොනව. ටික වෙලාවකින් රජිත ගෑණිව නැගිට්ටුවා.. ඊට පස්සේ ගෑණි එක කකුලක් රජිතගේ අනික් පැත්තට දාල පොල්ල උඩ වාඩි වුණා.. හසියා නැගිටලා ඇවිල්ලා කෙල තලියක් අතට අරන් ගෑණිගේ පුකේ ගෑවා.. ගාල ඉවර වෙලා ඌ පුකට හීමීට බස්සන්න ගත්තා. ඒක දකින කොටම මට හිතුනේ මෙක ගෑණිට හොඳට පුරුදු වැඩක් වගේනේ කියලා. ඒක හිතෙනකොටම එතන එකෙක් කෑගහල ඇහුවා " අඩෝ අඩෝ අඩෝ එහෙම කොහොමද පුකට් දැම්මේ ආ.. "කියලා. හසියා කෑගල් කිව්වා. " එහෙම තමයි හුත්තෝ අපි මේකිට ඔෆිස් එකේදිත් හුකන්නේ.. සාරිය ඇඳන් ඉද්දී මෙහෙම හුකන එක තමයි ලේසී. බලන් ඉඳපල්ලා" කියලා. හරිනේ ඉතින් මට හිතුන. මේකි පුරුදු වෙන්න කරනවා නෙමෙයිනේ මේක. දැන් ගෑනිගේ හොඳ සද්දේ. ඒකිට සැප. ටික වෙලාවක් හොඳටරත් වෙන්න දෙන්නම ගැහුවා ගෑණිට. "මේ බං එකොලහමාරයි වෙලාව. මේකිව දොළහයි කාල වෙද්දී ගෙදරින් දාන්නත් ඕනේ. තොපි ඕක බිබී ඉන්නේ.. ගහන්නේ නැද්ද? " ඒ රජිතගේ කටහඬ. "අඩෝ වෙලාව මදිනේ.. උඹලා ගහල ඉවරද? " එකෙක් ඇහුව. "අපිට බං හෙට උදේ හරි ගහන්න පුලුවන්.. උඹලටඕනේ කිව්ව නිසානේ එක්ක ආවේ... හරි අපි මෙහෙම් කරමු. අර මෙට්ටේ දාපන් ජීප් එකේ පිටිපස්සට. උඹලත් නැගපල්ල්ලා ඔය බෝතලේ ඇවිල්ල ගහමු. මේකිට මග දිගට ගහපන් උඹලා"රජිත යෝජනා කළා. ඒ අතරේ හසිත පුකේ ඇරලා උගේ වැඩේ ඉවරකළා.ඇතුලෙම බඩු යවලා. " ඔන්න මම හරි. ආයෙ හෙට උදේට තියාගත්තේ නැ මචෝ..." රජිත කිව්වා "හරි කමක් නෑ.. මම හෙට උදේ එක්ක යන්නම්කෝ.. වරෙල්ලා යමු දැන්" කියලා පිටත් වෙන්න හැදුවා. මමත් දඩි බිඩි ගාල පල්ලෙහාට බැහැලා ටිකක් ඈතින් ජිප් එක පැත්ත බලන් හිටියා. එකෙක් ඇවිත් ජිප් එකේ පිටිපස්සට මෙට්ටයක් ගෙනල්ලා දැම්ම. හසිය ආව ශෝටකුයි ස්කිනියකුයි ගහලා. ඇවිල්ල මෙට්ටේ දාන එකාට සප් එකක් දුන්නා. ඊට පස්සේ රජිත එනවා ශෝටකුයි ටීශර්ට් එකකුයි දාගෙන ඇවිල්ලා ඩ්‍රයිවින් සිට් එකට නැග්ගා.. ඒ පිටිපස්සෙන් ගෑණියි අනික් කොල්ලෝ දෙන්නයි ආව. උන් දෙන්නා ජොක්කු පිටින්. ගැණි නම් නූල් පොටක්වත් නැතුව ආවේ. මටම පුදුමයි මේකි හැසිරෙන විදිහ ගැන. ඇවිල්ල මෙට්ටේ දානකල් බලාගෙන ඉඳලා පිටිපස්සෙන් නැග්ගා. අරුන් තුන්දෙනත් ඒ එක්කම පිටිපස්සෙට නැග්ගා. හසියා අනික් පැත්තෙන් ගිහිල්ලා ඉස්සරහින් නැග්ගා. ජීප් එක ස්ටාර්ට් වෙන තප්පරේට මමත් වාහනේට ගිහින් දන්න උපරිම වේගෙන් ගෙදරට ඇවිල්ලා වාහනේ ගේට් එකෙන් ඇතුලට දාල ගේට් එක ලඟම හිටගෙන හිටියා. හිතුවා වගේම විනාඩි 5කින් ජීප් එක ඇවිල්ල ගේට්ටුව අනික් පැත්තේ නැව්ත්තුව. වෙලාව 11.50යි. ජිප් එකේ එන්ජිම නැවතුනාම මට දැන් ඇහෙනවා ගැණි ටිකක් සද්දෙන් කෙඳිරි ගානවා. ඇතුලේ සැරටම වදින පාටයි. ඒ අතරේ රජිතයි හසියයි වාහනෙන් බැහැලා සිගරට් එකක් පත්තුකරගත්තා ඇහුනා. දෙන්න කතා වෙන ඒවත් ඇහෙනව මට. "මුන් ටික ගැණිට නැගිටින්න බැරි කරයිද දන්නේ නෑ නේද බං?" "කියන්න් බෑ ගෑණිගේ සද්දේ වැඩියි, අඩු කරන්න කියන්නද මං?" නෑ නෑ ඔහොම ගියදෙන් ඕකිට ඕව පුරුදු නැතුවද නේ බං.. ඔය සැපට කෑගහන්නේ" "මේ හෙට උදේ මම කොල්ලුපිටියේ අරං යනවා, උඹත් එනවද? බොසා එන්නම් කිව්වා දවල් වෙලා. උඹ මොකද කරන්නේ? "මට එන්න බැරි වෙයි. හෙට ගම්පහ කස්ටමර් විසිට් ටික දාගෙනනේ බං අරූ" මට දැන් තරු පේනවා. ඒ කියන්නේ බොසත් ගහනවා.. ඒ අතරේ තව එකෙක් බැහැලා ආවා. "ආ උඹ ඉවරද?" "ඔව් යකෝ ඒකි දෙන සැපට මෙච්චර වෙලා අල්ලන් හිටිය එකත් ලොකු දෙයක්, මරු බඩුව හසියා. දිගටම සෙට් කරපන්කෝ." "හරි හරි බලමුකෝ..මට නෙමෙයි රජියටනේ ඒකි සෙට් වෙන්නේ.. මූ කියනව නම් ඒකි යමරජ්ජුරුවෝ එක්ක වුණත් හැමිනෙයි, හැබැයි අපි කතා කළාට එන්නේ නෑ.. හෙන සීන් එකේ ඉන්නේ" දැන් මට තේරෙනවා මෙතන වෙන දේ. ගෑණි රජිතට ලව්. ඒක නිසා ඌ කියන ඕනෙ දෙයක් කරන සීන් එකක් තියෙන්නේ. ඌ කියන ඕනේ එකෙක් එක්ක බිදියයි. එහෙම තමයි රජිය බොසාව සෙට්කරල ලකුණු දාගන්න ඇති. තාම ගෑණි ඇතුලේ කෑගහනවා. ඒ අතරේ තව එකෙක් බැහැලා ආවා. "කැරි ලෝඩ් එකක් ගියා ඕයි.. සැපයි ආ.. කැරි බඩුව හුත්තෝ" "අඩෝ තෝ කොහෙද ලෝඩ් එක යැව්වේ..?" "ලසන්න‍යා නැග්ග වෙලේ ඉඳන් තාමත් ඒකිගේ පුක අතාරින්නේ නැ.. ඉතින් අපි දෙන්නම ඇතුලේ යැව්වා" "තොපිට පිස්සුද හුත්තෝ. එකිට තාම ළමයෙක්වත් නෑ..

බඩ වුණොත් එහෙම?" "ඉතින් ඒකි කිව්වා ඒකි එක බලාගන්නම් ඔයා යවන්න කියලා. හැබැයි අරූනම් පුක මහන්න දෙන සීන් එක්ක තියෙන්නේ ඈ. පොඩි පහේ එකකුත් නෙමෙයිනේ ලසන්තයගේ භාන්ඩේ." ගැණිගේ සද්දේ නැවතුනා. අරුත් ගහලා ඉවරයි වගේ. ඌත් බැහැලා ආව. " ඔන්න කලට වෙලාවට වැඩේ ඉවරයි. අපි ටයිම් එකට වැඩ" "ඉවරද උඹ පුක පළලා. ඉතුරුද දැන් පුකක් ඒකිට" කට්ටියම හිනා වුණා. ඒ අතරේ ගෑණි එතනට ආව. "ආ මේ ඔයා මෙතන ඔහොම ඉන්න එපා. ඇතුලට නැගලා ඇඳගන්න" කියලා දොරක් ඇරියා. ගෑනි ආයේ ඇතුලට නැග්ගා මම හිතන්නේ. "ප්‍රබෝදි කොහොමද තුන් දෙනා" රජිත ඇහුවේ. "තුන් දෙනා හොඳයි. මෙයාතමයි අමාරු කාරයා. බ්‍රේක් නෑ. මේකට නැග්ග වෙලේ ඉඳන් දැන් මේ බහිනකල්ම වැඩ." ඒ ගැණිගේ කටහඬ. "ඉතින් නංගී හොඳ නැද්ද ආ" "හොඳයි හොඳයි කවුද ඉතින් නරකයි කිව්වේ. දැන් දැවිල්ලයි වගේ" කියලා හිනා වුණා ගැණි. ගෑණි වහනෙන් බැහැලා වෙන්න ඕනේ දොර වැහුවා. "එහෙනම් මම යනවා ඇතුලට. තැන්ක්‍යූ ඔයාලට. මම හොඳට එන්ජෝයි කළා." මට ඇහුනා කට්ටිය කිස් කරනවා. " තැන්ක්‍යූ රජිත. මට මේ රෑ අමතක වෙන්නෙ නෑ. ලොකු ආසවක් ඉස්ට කළේ ඔයා. ඒකට මම හෙට ඔයාට වෙනම තෑන්ක්ස් කරන්නම්. හසිත අනිද්දා ඔෆිස් එනවනේ. ඔයාට මම අනිද්දට ඔෆිස් එකේදි තෑන්ක්ස් කරන්නම් හොඳේ. " ගෑණි කියාගෙන කියාගෙන යනවා. ඒ කියන්නේ මේක ගෑණි ඉල්ලන් කාල තියෙන්නේ. " හරි ප්‍රබෝ.. බලන්න ඔයාගෙ ඔක්කොම හරිද කියලා. ටිශූ ඕනෙද? කකුල දිගේ ගලනවද?" "නෑ නැ තාම් ගලන්නේ නෑ.. පෑන්ටිය ඇන්දනේ, ගලන්න කලින් ගෙට යන්නම් හාද වස්තුව. පරිස්සමෙන් යන්න ඔයා. හෙට හම්බවෙමු" කට්ටිය සමු ගත්තා. ගෑණි බෙල් කළා.

කතාව එතනින් ඉවර නෑ. දැන් තමයි කතාව පටන් ගන්නේ. ප්‍රබෝදි කවුද කියලා එදානේ දැනගත්තේ. ඊට පස්සේ වුණ දේවල් වෙනම කියන්නම්. අදට මෙච්චරයි.